ไก่เก่งต้องมีทีเด็ดลูกตี

” ไก่เก่งไก่ดีๆนั้น” หาไม่ยาก…แต่ก็ไม่ง่ายเพราะทุกวันนี้มีการพัฒนาไก่เชิงกันมากขึ้น ไม่ว่าจะไก่พม่า(ไก่เหนือ) ไก่ตราด ไก่ เวียดนามขณะที่ไก่พม่ามีโอกาสชนะไก่เชิง(ไก่ตราด) ไก่เวียดนามก็ชนะไก่พม่า ไก่เชิงหรือไก่ตราดก็มีโอกาสชนะไก่เวียดนาม เป็นวงจรเรียกว่า ” แพ้ทางกัน” เป็นวงกลมจะหาไก่เก่งไก่เชิงสุดยอดไม่ได้ในสังเวียนไก่ชนทั่วไป มักจะเห็นไก่เชิงดี ตีเจ็บกันมากขึ้น ไก่พม่า ไก่ยืนโด่ มีให้เห็นน้อยในสังเวียนใหญ่ๆในภาคกลาง หากเล็ดลอดเข้ามาก็ถือว่าฝีมือฉกาจชนิด ปากไว ปากถึง แข้งถึงตีโขนง-ตีตอ หรือหากเป็นไก่ยืนก็ต้องมีลำหักลำโค่นดี ประเภทตีหัก ตีดิ้น ตีชักไก่ชนที่ดีหรือชนเก่ง นอกจากจะมีชั้นเชิง

ในการชนแล้วยังต้องพิจารณาการตีของไก่คือ… ต้องตีแม่นคือต้องตีถูกคู่ต่อสู้มากไม่ค่อยผิดพลาด ต้องตีกลัว คือตีถูกคู้ต่อสู้จนมีอาการทรุดฮวบฮาบแสดงอาการว่าจะแพ้ถึงกับขยาดและหนีในที่สุด ต้องตีเจ็บ คือตีคู่ต่อสู้แสดงอาการเจ็บปวดอ่อนแรง ตีหักตีชัก คือตีคู่ต่อสู่ลงนอนฟุบประเภทชักดิ้นชักงอหรือกระโดดวิ่งหนีไปเลย

จากทฤษฎีวิชาการและภูมิของนักเล่นไก่ระดับเซียนทั้งหลายต่างมีข้อสรุปไปในทิศทางเดียวกันว่าชั้นเชิงฝีมือและความเก่งกาจในการชนของไก่หรือการต่อสู้นั้นเป็นลักษณะเฉพาะตัวที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงหรือทำการฝึกหัดฝึกซ้อมด้วยวิธีการต่างๆภายนอกเหมือนกับนักมวยได้ที่เราทำได้ก็แค่เตรียมความพร้อมและความสมบูรณ์ให้กับไก่ส่วนชั้นเชิงเราเตรียมให้ไม่ได้ อีกทังยังมีความสามารถถ่ายทอดสู่ลูหลานได้ต่ำซึ่งนั้นก็หมายถึงว่าแม้จะมีการคัดเลือกเอาแต่เฉพาะพ่อแม่พันธุ์ที่มีฝีมือดี แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าลูกที่ได้ออกมาตีเก่งตามไปด้วย ลูกไก่ที่เกิดมาไม่เก่งตีไม่ดีหรือเป็นไก่โง่ตีโง่ฝีมืออย่างไรก็อย่างนั้นฝึกหัดให้ดีไม่ได้ อย่างไรก็ตาม…ผู้เลี้ยงไก่และนักเล่นไก่ต้องปรับปรุงพันธุกรรมเป็นหลักสำหรับลูกเด็ดลูกตีลีลาของไก่แต่ละตัวพอแบ่งออกได้ดังนี้

สรุปได้ว่า ไก่เก่งด้วยลีลาทุกเชิง มีแม่ไม้แพรวพราว ก็ถือเป็นไก่ชนเก่ง ยิ่งมีลำหักลำโค่น ความฉลาดแข็งแกร่งมีไอคิวสูงในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ก็ถือเป็นไก่เก่งสุดยอด