ลักษณะไก่ชนพม่าที่ดีและมีแววรุ่ง
ไก่พม่า พิจารณาว่าไก่พม่าที่เราได้มาสกุลสูงเพียงใด โดยมีข้อพิจารณาดังนี้

 1. ดูรูปทรง ถ้ารูปทรงเป็นไก่หางหกอกตั้ง มีแนวโนมไปทางไก่พม่ามากครับ พวกนี้จะจับไม่ยาว ลักษณะลำตัวกลม ๆ หน่อยครับ (ยกเว้นการยืนของแม่สะเรียงนะครับ)
2. ดูนิสัย ถ้าเปรียวมาก ชอบนอนที่สูง แสดงว่ามีเชื้อไก่พม่าสูงครับ
3. ดูน้ำขน ถ้าน้ำขนมันวาวแสดงว่าเลือดพม่า ขนพม่าแบ่งเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มที่มีขนดก และกลุ่มที่มีขนน้อยครับ แต่ที่เหมือนกันคือนำขนจะวาว
4. ดูลักษณะเฉพาะที่บ่งบอกความเป็นพม่าสูงคือ เล็บดำ เดือยดำ อันนี้คือลักษณะไก่พม่าเลือดสูงโดยแท้
5. ดูใบหางจะเป็นใบหางก้านใหญ่กระดกขึ้นและโค้งลงพองาม ปลายหางไม่แหลมเล็ก ถ้าหางตรง ๆ แบบไทยเราก็สันนิษฐานก่อนว่าลูกผสม ปลายหางแหลมยิ่งลูกผสม ชัดเจน (ยกเว้นลักษณะหางของแม่สะเรียงนะครับ)
6. ดูตาและดวงตา จะสดใสลอยกลอกกลิ้ง ถ้าตาลึกไม่ใช่ไก่พม่าครับ
7. ดูสีขนตามตัว ถ้ามีสีตามตัวแทรกเป็นสีเดียวกับสีสร้อยปรากฎชัดเจนแสดงว่าเลือดพม่าสูงครับ

อีกตำราจากเพื่อนบ้าน บทความน่าสนใจครับ 
1.ความเปรียวมีให้เห็นทุกตัว แต่ไม่ใช่เปรียวแบบกลัวคนลนลาน ขนหัวตั้งแบบนั้นใช้ไม่ได้ครับ ไก่พม่าเก่งจะเปรียวแต่เปรียวแบบนักเลง คือดุ ๆ ในตัว บางตัวเปรียวแบบขี้เล่น คือวิ่ง ๆ มอง ๆ ชำเลืองดูเราตลอด ส่วนประเภทเปรียววิ่งหน้าตั้งไม่ค่อยเห็นเก่งครับ อาจจะมีแต่น้อยเพราะคนเลี้ยงคงเบื่อประมาณนั้นครับ

ส่วนพม่าเชื่อง ๆ ไม่ค่อยเห็นเก่งครับยกเว้นพวกลูกผสม

2. หน้าตาจะออกตากลมสวยงาม ใบหน้ามักจะออกกลม ส่วนใบหน้าแหลมเล็กมักจะใจน้อยครับ สีตามาตรฐานไก่พม่าเก่ง ๆ ตาสีขาวร้อยละ 80 ครับ ตาจะสดใจมีคิ้วพอสวยงาม ประเภทตาลอย ๆ ก็มีเก่งครับแต่ใจไม่ร้อยเหมือนพวกมีคิ้วครับ

3. พวกหงอนหมูบ หงอนชี้หรือหงอนพญานาคหรือหัวจุก จะเก่งมากกว่าหงอนแบบอื่น ยกเว้นพวกลูกผสมมีหงอนหลายแบบครับ สังเกตดูพวกหงอนฑยานาคกับหงอนหมูบ และหัวจุกจะฉลากมากกว่าและมักจะออกลีลาพม่ามากกว่าหงอนแบบอื่น ซึ่งแสดงว่ามันเลือดสูง และพวกนี้มักจะถ่ายทอดสายพันธุ์ได้ดีด้วยครับ

4. พวกสีสาแข้งดำขาดำตาดำหรือขาว สีสาขาวแข้งขาวตาขาว สีกรดดู่ สีกรดแดงออกแข้งขาวอมดำอมเหลือง สีเทาโย  พวกนี้เป็นสีหลักครับ มักจะเก่งถ่ายทอดลูกได้ดี แสดงถึงสายเลือดสูงครับ

5. พวกแข้งเล็กแห้งตีเจ็บจริง ๆ ครับ พวกแข้งเปียกความเจ็บลดลง แต่พวกแข้งเล็กมักจะมีปัญหายืนดินไม่ดี กล้ามเนื้อน้อยเลี้ยงยากหน่อยนะครับ พวกแข้งใหญ่ตีหนักดีแต่ความเร็วเป็นรอง มีข้อได้เปรียบยืนดินดีเลี้ยงง่ายกว่าพวกแรก ครับ พวกแข้งมีลักษณะเด่นเหมือนตำราไทย ๆ มักตีเจ็บจริงครับ เช่นมีเกล็ดพิฆาต มีแข้งหลังเต็มนูน มีเกล็ดบัวหลังยาว ๆ ฯลฯ พวกเกล็ดเรียบ ๆ มีเหล็ดแข้งสวย ๆ นี่มักจะเก่งจริง ๆ ครับ เช่นสองแถวปัดตลอด สามแถวเป็นระเบียบ ขอให้แข้งกลมเล็ก  เดือยงาม มักจะเก่งครับ

6. พวกคางเคราก็มักจะเก่งครับ ให้ลูกออกมาคางเคราสวยงามดีหงอนไม่ฟุ่มเฟือย เวลาผสมถ้าใช้แม่เหล่าคางเคราตั้งต้นมักจะได้ไก่สวย ๆ เกร่งครับ

7. พวกอุ้งหนาชอบลงพื้นเป็นหน่อเหล่าพวกนี้มักเป็นไก่แข้งหนักครับ แต่ความเร็วเป็นรองพวกอุ้งบาง ๆ แต่อาจจะมีลำสลบ ยิ่งพวกไม่ค่อยออกตอยิ่งลำใหญ่ครับ คล้ายตำราไก่ไทย

8. พวกกล้ามเนื้อเหลว ๆ มักไม่เก่งจริงครับ จับดูถ้าเนื้อนิ่ม ๆ ก็ไปได้ชมรม นักสู้แท้มักกล้ามเนื้อดีเนื้อแน่น

คัดลอกบทความจาก
http://kanbbkfc.blogspot.com/2014/08/blog-post_49.html