ลักษณะโหงเฮ้งตามตำราไก่เก่งมีดังนี้

– ใบหน้า
ใบหน้ายาวคล้ายนกยูง คางรัดไม่มีเหนียง ตุ้มหูเล็ก ตาเรียวเล็กสดใส ขอบตานูน กระหม่อมรัดมีรอยไขหัว ปากไม่ยาวไม่สั้นเกินไปมีร่องน้ำและไม่งองุ้มมาก ลำคอใหญ่ กระดูกปล้องคอถี่

– ลำตัว
จับสวย กระดูกโครงสร้างดี อกไม่คด น้ำขนสวย ขนไม่กรอบ หางพัดยาว และหางมีลักษณะคล้ายฟ่อนข้าว

– ปั้นขา
มีปั้นขาที่ใหญ่และเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

– แข้ง
มักเป็นไก่แข้งกลม แข้งเล็ก อย่างโบราณที่ว่า “นกแข้งใหญ่ ไก่แข้งเล็ก” ท้องแข้งอิ่มคล้ายลำหวาย ส่วนไก่แข้งเหลี่ยมที่เก่งก็มีแต่ท้องแข้งต้องอิ่ม มักเป็นไก่ลำโต ตีเจ็บนอกจากนี้เวลาจับไก่ตรงกลางลำตัวแล้วยกขึ้น ให้สังเกตดูถ้าแข้งและนิ้วทั้งหมดของมันเหยียดตรง ถือว่าเป็นไก่ตีแม่น ยิ่งแข้งทั้งสองเหยียดชิดกัน บางตัวเหียยดทับกัน ยิ่งบ่งบอกให้รู้ว่าไก่ตัวนั้นตีแม่น ตีเจ็บ

– เกล็ด
เกล็ด 2 แถวตลอด หรือเกล็ดปัดตลอด ไม่มีแตกไม่มีแซม
เกล็ด 3 แถวตลอด หรือเกล็ดพยาครุฑ
เกล็ดกำไล โดยเฉพาะเกล็ดกำไลคาดตรงเดือย ยิ่งมีทั้งสองข้างยิ่งดี
เกล็ดกากบาท ที่ตรงเดือย
เกล็ดก้อยแตก มักเป็นไก่ตีเจ็บ
เกล็ดบังหลัง เกล็ดบัวหลังต่ำกว่าเดือย ยิ่งเกล็ดบังหลังแตกยิ่งดีใหญ่
แกล็ดก้อยแตก มักเป็นไก่ตีเจ็บ เกล็ดนิ้วกลาง ถ้ามีแตก มีแซมมักเป็นไก่ตีเจ็บ ส่วนนิ้วอื่นไม่ค่อยแน่นอน
เกล็ดเม็ดข้าวสารและเกล็ดสังวาลย์ เป็นแถว เป็นแนว เป็นระเบียบดี

– อื่นๆ
เช่น การเดิน การยืน ไก่ที่เก่งจะยืนเป็นสง่า มีราศี ชูคอ หัวปีกยก และมักเล่นสร้อยหรือสะบัคสร้ายอยู่ตลอดเวลา เสียงขันไก่เก่งส่วนใหญ่จะมีเสียงขันที่ดังและสั้น หรือห้วนๆ อย่างเช่นที่โบราณว่าไว้ “ขันกระชากหางลากดิน”