ไก่ชนไทยภาคกลาง ภาคตะวันออก ภาคใต้ ภาคอีสาน ภาคเหนือ หรือไก่พม่า
ล้วนมีความหลากหลายในการต่อสู้ พวกเราจะเอาวิธีการต่อสู้ของไก่ชนมาเรียกว่า เชิงไก่ชน วิธีการต่อสู้ของไก่ชนจะมีเหมือนกันหรือคล้ายกัน คนรุ่นผมจะเคยเห็นความหลากหลายในการต่อสู้ของไก่ชนเพราะเมื่อก่อนไก่ชนยังมีความบริสุทธิ์ในสายพันธุ์

เช่น ถอยรอจังหวะเตะ ลักษณะการคู่สู้แบบนี้คล้ายกันกับพม่าถอยเตะ แต่ไก่พม่าไม่รอจังหวะยิงแข้งหน้า ไก่พม่าถอยหาระยะยิงแข้งหน้าติดเดือยเข้าไปด้วยคำว่าขยับ หมายถึง ออกซ้ายออกขวา ของพม่าก็มีเรียกว่า พม่าลีลา หรือว่าเป็นม้าล่อของพม่า ทางภาคใต้เรียกว่าไก่วิ่งชน ในสมัยก่อนไม่มีใครเขาเอาจริงกันเวลาไก่ปล้ำซ้อม เชิงไก่ชนมีดังนี้

– เชิงสาด ตีคู่ต่อสู้โดยไม่ต้องจิกหรือที่เรียกว่าสาดแข้งเปล่า
– เชิงเท้าบ่า เอาไหล่ชนกันแล้วยืดคอไปจิกบ่าคู่ต่อสู้แล้วตีเข้าท้องหรือหน้าอก
– เชิงลง มุดต่ำ จิกขา จิกข้าง พอคู่ต่อสู้เผลอโดดขึ้นตี
– เชิงมัด มุดเข้าปีก โผล่ไปจิกหัว หู หรือสร้อย แล้วตีเข้าหัว คอ หรือตะโพก
– เชิงบน จะใช้คอขี่พาด กด ล็อค ทับ และ กอด ให้คู่ต่อสู้หลงตีตัวเอง เมื่อได้ทีจะจิกหูด้านนอก หูในหรือสร้อยแล้วตีเข้าท้ายทอย
– เชิงม้าล่อ หลอกคู่ต่อสู้วิ่งตาม พอได้ทีตีสวนกลับ
– เชิงตั้ง ยืนตั้งโด่ จิกสูงแล้วบินตี (เชิงนี้เสียเปรียบเชิงอื่น)
– เชิงลายชักลิ่ม เอาหัวหนุนคอหนุนคางต่อสู้ หลอกให้อีกฝ่ายกดลงแล้วชักหัวออก พอคู่ต่อสู้พลาดก็จิกหัว

ไก่เชิงนี้ เป็นตัวปราบไก่เชิงบนขี้จุ้ยที่ขี่กอดทับแล้วไม่ตี จำนวน 8 เพลง สำหรับท่านี้ แบ่งแยกได้อีก 15 กระบวนยุทธ คือ

– เชิงเท้าบ่า แยกเป็น เท้าตีตัว เท้าจิกหลังกระปุกน้ำมัน
– เชิงหน้าตรง แยกเป็น มัดโคนปีก มัดปลายปีก
– เชิงลง แยกเป็น มุดลงจิกขาลงซุกซ่อน ลงลอดทะลุหลัง- เชิงบน แยกเป็น ขี่ ทับ กอด ล็อค มัด
– เชิงลายชักลิ่ม แยกเป็น ยุบหัว

ที่มา :ไก่ชนออนไลน์